Prawo do pracy i uprzywilejowanie pracownika w stosunkach z pracodawcą.

Każdy z nas posiada prawo do pracy. To prawo człowieka jest dalej rozwinięte przede wszystkim w prawie pracy, ale także w innych ustawach, które określają warunki nawiązania, wykonywania i rozwiązania stosunku pracy. Daje to nam swobodę wyboru zawodu lub można angażować się w produktywną pracę i nie można jednostce tego zabronić.

Zakaz do wykonywania danego zawodu może zostać wymierzony jedynie jako kara na drodze procesu sądowego. Zgodnie z prawem, sprawcom określonych przestępstw przewidziano środki zabezpieczające lub ochronne, zabraniające im wykonywania zawodu, działalności lub wykonywania obowiązków. Ma to na celu niedopuszczenie osób nieodpowiedzialnych do wykonywania zawodów wymagających społecznego zaufania, takich jak nauczyciel.

Prawo do pracy pełni ważną funkcję w całościowej polityce zatrudnienia. Prawo do pracy daje pracownikom swobodę wyboru, czy przystąpić do związku zawodowego w miejscu pracy. Ważnym organem wspierającym politykę zatrudnienia jest urząd pracy. Harmonizuje pojęcia i definicje odnoszące się do pracy i zatrudnienia, w szczególności te odnoszące się do ludności pracującej i bezrobotnych.

By zawiązać stosunki pracy, potrzebna jest zgoda obu stron. Pracownik i pracodawca muszą porozumieć się na zasadzie umowy. Jednak to pracownik ma pozycję uprzywilejowaną. Jest to prawnie uregulowane, tak by chronić pracownika przed tym, że pracodawca będzie wykorzystywał swoją silniejszą pozycję. Przepisy prawa pracy chronią zatem pracownika. Wprowadzono przepisy dotyczące zatrudnienia, aby chronić pracowników przed wykroczeniami ze strony pracodawców.

Prawo pracy ma jednolity cel: chroni prawa pracowników oraz określa obowiązki i odpowiedzialność pracodawców. Kluczowe przepisy dotyczące zatrudnienia obejmują dyskryminację, płacę minimalną, przepisy dotyczące bezpieczeństwa i zdrowia w miejscu pracy, a także odszkodowania pracownicze i prawa pracy dzieci.